جمعه هشتم شهریور گنادی بوریسوف ستاره‌شناس آماتور روس دنباله‌داری که منشا آن ورای منظومه شمسی را شناسایی کرد. این دومین باری است که توانسته‌ایم جسمی را که متعلق به خارج منظومه شمسی است رصد کنیم. اولین جسم اموآموا بود که در سال 1396 کشف شد. این دنباله‌دار C/2019 Q4(Borisov) نامگذاری شده و بوریسوف آن را در رصدخانه مارگو در نزدیکی ناچنیج کریمه وقتی در فاصله 3 واحد نجومی از خورشید بود کشف کرد. برخلاف اموآموآ که بعد از عبور از حضیض مداری کشف شد، این دنباله‌دار جدید در 21 آذر 1398 در فاصله 1.94 واحد نجومی به حضیض خواهد رسید.
البته احتمال تغییر این اعداد با رصدهای بعدی وجود دارد.
وجه تمایز این دنباله‌دار با دیگر دنباله‌دارهایی که دیده‌ایم خروج از مرکز آن است. خروج از مرکز نشان می‌دهد که مدار چقدر از دایره کامل منحرف شده. خروج از مرکز دایره برابر با صفر است. مدارهای بیضوی خروج از مرکزی مابین صفر و یک دارند. سهمی‌ها خروج از مرکز برابر با یک دارند و خروج از مرکز هذلولی‌ها بیشتر از یک است. بر اساس رصدهای فعلی خروج از مرکز این دنباله‌دار جدید 3.2 است. اجسامی که مدار هذلولوی دارند به خورشید بستگی گرانشی ندارند و از جایی دوردست ناگهان ظاهر می‌شوند، سلامی به خورشید می‌کنند و پس از آن برای همیشه در فضا ناپدید می‌شوند و به سوی ناشناخته‌ها می‌روند.
بر اساس دانسته‌های فعلی ما از این دنباله‌دار(قدر 18 و فاصله 2.7 واحد نجومی)، احتمالا جسمی به اندازه حدود 10 کیلومتر است (این تخمین وابسته به بازتابندگی سطحی این جسم است) و با سرعتی حدود 41 کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کند. منشا آن را صفحه کهکشانی ذات‌الکرسی تخمین می‌زنند.
کاشف این دنباله‌دار منجم آماتور و مهندس انستیتو نجومی استرنبرگ است. او تلسکوپهایش را خودش می‌سازد و تاکنون 7 دنباله‌دار و تعدادی جنز (جسم نزدیک زمین) کشف کرده. او جدیدا تلسکوپی 65 سانتی ساخته که با آن توانست این دنباله‌دار را کشف کند.
18 شهریور رصدخانه جمینی تصویری از این دنباله‌دار ثبت کرد که بر دنباله‌دار بودن آن صحت گذاشت (برخلاف اموآموآ). این عکس در دو باند نوری گرفته و سپس ترکیب شد تا تصویری رنگی بدست آید.
