چین ماژول 16.6 متری خود را که بخش مرکزی ایستگاه فضایی این کشور محسوب می‌شود، به مدار زمین فرستاد.
به گزارش اورانوس و به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، ماژول مرکزی ایستگاه فضایی چین ساعت 7:53 پنجشنبه 9 اردیبهشت به مدار زمین پرتاب شد. ماژول 16.6 متری معروف به تیانهه (هارمونی آسمان‌ها) اولین جزء ایستگاه فضایی چین است که پرتاب می‌شود. این ایستگاه توسط دو عنصر کمی کوچکتر در مدار پایین زمین قرار می‌گیرد و ایستگاه فضایی T شکلی را تشکیل می‌دهد که چین قصد دارد آن را تا پایان سال ۲۰۲۲ تکمیل کند.
اما برای تیانهه (Tianhe) تا آن زمان اتفاقات بسیاری رخ خواهد داد. انتظار می‌رود فضاپیمای باری چینی ماه آینده از این ماژول بازدید کند و اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، سه فضانورد در تیر ماه به این ایستگاه اعزام شوند.
چین از یک دهه پیش پایه گذاری پرتاب امروز را آغاز کرده بود. این کشور در شهریور 1390 آزمایشگاه فضایی اولیه خود را با نام تیانگونگ-1 راه‌اندازی کرد تا مجموعه مهارت‌های پرواز فضایی خود را افزایش دهد و فناوری‌های مورد نیاز برای جمع آوری و نگهداری ایستگاه فضایی بزرگ در مدار زمین را آزمایش کند.
فضاپیمای شنژو-8 بدون سرنشین در آبان 1390 به طور مستقل با تیانگونگ-1 در مدار زمین متصل شد، سپس در تیر 1391، شنژو-۹، سه فضانورد را برای دو هفته اقامت به آزمایشگاه فضایی برد. یک سال بعد، سه عضو دیگر از خدمه شنژو-۱۰ به مدت دو هفته از تیانگونگ-۱ بازدید کردند.
پس از آن هیچ خدمه‌ای با تیانگونگ-۱ به فضا فرستاده نشد، اما چین در شهریور 1395 آزمایشگاه فضایی دوم خود را با نام تیانگونگ-2 راه اندازی کرد. یک ماه بعد شنژو-۱۱ سه فضانورد را به تیانگونگ-۲ فرستاد و این بار آن‌ها یک ماه در آنجا ماندند.
در اردیبهشت 1396، فضاپیمای باری تیانژو-۱ به سوی تیانگونگ-۲ به مدار زمین رفت تا به آزمایشگاه فضایی سوخت‌رسانی کند. تیانژو-۱ طی پنج ماه آینده دو بار دیگر این عملیات سوخت گیری را تکرار کرد و قابلیت‌هایی را برای اپراتور‌های ایستگاه فضایی بسیار مفید به نمایش گذاشت.
تیانگونگ-۱ و تیانگونگ-۲ در فضا نماندند. اولین آزمایشگاه فضایی در اردیبهشت 1397 به صورت کنترل نشده به زمین سقوط کرد و بر فراز جنوب اقیانوس آرام در جو سوخت، اما چین تا پایان کنترل تیانگونگ-۲ را حفظ کرد و این ایستگاه را در تیر ماه سال 1398 بر فراز اقیانوس آرام جنوبی وارد جو کرد و سوزاند.
ایستگاه تحقیقاتی جدید در مدار زمین
جرم ایستگاه فضایی چین فقط یک پنجم ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) خواهد بود. ایستگاه فضایی بین‌المللی به طور معمول همزمان شش یا هفت فضانورد را در خود جای می‌دهد، انتظار می‌رود ایستگاه چین میزبان سه نفر باشد. اما چین قصد دارد بسیاری از فعالیتهای تحقیقاتی را با این گروه کوچک انجام دهد. به عنوان مثال ایستگاه علمی دارای ۱۴ پایه آزمایش داخلی و بیش از ۵۰ نقطه اتصال خارجی برای ابزار طراحی شده با هدف جمع آوری داده‌ها در محیط فضایی است.
مدیران ایستگاه چین پیش از این حدود ۱۰۰ آزمایش را برای انجام این کار انتخاب کرده‌اند و برخی از آن‌ها می‌توانند به زودی از سال آینده گردآوری اطلاعات را شروع کنند.
همه این تحقیقات توسط دانشمندان چینی انجام نخواهد شد. در حال حاضر ۹ آزمایش بین‌المللی برای پرواز در ایستگاه از طریق برنامه‌ای که به طور مشترک توسط دفتر امور فضایی ملل متحد و آژانس فضایی سرنشین دار چین اجرا می‌شود، انتخاب شده است و انتظار می‌رود در آینده درخواست‌های اینچنینی بیشتری انجام شود.
ایالات متحده در هیچکدام از این برنامه‌ها مشارکت ندارد زیرا بر اساس قوانین آمریکا مشارکت در پروژه‌های فضایی چینی توسط نهادهای علمی آمریکایی ممنوع است.
چین همچنین در نظر دارد تلسکوپ فضایی قدرتمندی را در سال 1403 به فضا پرتاب کند. مقامات چینی گفتند که این رصدخانه در مداری مشابه ایستگاه فضایی قرار می‌گیرد و این موضوع اجازه می‌دهد تا تلسکوپ متناوباً بازسازی، ارتقا و آماده‌سازی شود.
فضانوردان ناسا طی پنج ماموریت شاتل فضایی تلسکوپ فضایی هابل را تعمیر کردند، اما هر بار مجبور بودند از زمین به سمت هابل پرتاب شوند. هیچ ایستگاه فضایی در آن نزدیکی نبود که بتواند به عنوان مرکز خدماترسانی عمل کند. هابل حدود ۱۵۰ کیلومتر بالاتر از ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز می‌کند که از آبان 1379 به طور مداوم میزبان فضانوردان بوده.
