کهکشان‌های کروی کوتوله اقماری (dSph) کهکشان راه شیری مکان‌های بسیار خوبی برای جستجو و مطالعه ستاره های با فلزینگی کم هستند. بررسی دقیق چنین اجرامی می‌تواند برای بهبود درک ما از محیط‌های کهکشانی اولیه بسیار مهم باشد.
به گزارش اورانوس و به نقل از ایسنا، کهکشان کروی کوتوله قوس (Sgr dSph) عظیم‌ترین کهکشان کروی کوتوله در میان کهکشان‌های کروی کوتوله اقماریِ راه شیری است. تاکنون فقط تعداد معدودی از ستارگان دارای فلزینگی کم در این کهکشان شناسایی شده‌اند.
اکنون تیمی از ستاره شناسان موسسه ام.آی.تی اخیرا از شناسایی ۱۸ ستاره غول سرخ دارای فلزینگی کم در کهکشان کوتوله قوس خبر دادند. در اخترشناسی و کیهان‌شناسی، فلزینگی نشان‌دهنده نسبتی از جرم جسمی نجومی است که از عنصرهایی به جز هیدروژن و هلیوم ساخته شده است.
آنها دریافتند که یکی از ستارگان این مجموعه فلزینگی بسیار پایینی دارد و فلزینگی آن کمی کمتر از ۰.۳- است. آنها این موضوع را براساس داده‌های طیف سنج پیشرفته تلسکوپ ماژلان و تلسکوپ نوری اسکای مپر دریافته‌اند.
ستارگان موجود در این مجموعه دارای دمای قابل توجهی از 4380 تا 5170 کلوین و غنی از کربن نیستند. از این رو هیچ یک از این اجرام را نمی‌توان به عنوان ستاره‌های دارای فلزینگی کم دارای کربن (CEMP) طبقه‌بندی کرد.
۹ ستاره از ۱۸ ستاره شناسایی شده مذکور دارای فلزینگی بسیار ضعیفی هستند و فلزینگی آنها کمتر از 2- است اما ستاره‌ای که پایین ترین میزان فلزینگی را در این مجموعه داشت Sgr-180 نام گرفت که میزان فلزینگی آن ۳.۰۸- بود و این باعث شد یکی از اولین ستاره‌های با فلزینگی بسیار پایین در این کهکشان باشد.
