سال‌ها است دانشمندان می‌دانند که کهکشان راه شیری هم نوع خوار است. اما اکنون گروهی از ستاره‌شناسان دانشگاه بولونیا به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد که ابر ماژلانی بزرگ که در همسایگی کهکشان ما قرار دارد نیز کهکشانی هم‌نوع خوار است.
به گزارش اورانوس و به نقل از ایسنا، کهکشان راه شیری در طول عمر ۱۳.۸ میلیارد ساله خود بارها به کهکشان‌های دیگر برخورد کرده است و اکنون در مرحله بلعیدن کهکشان کروی کوتوله قوس (Sagittarius Dwarf Spheroidal) و ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک قرار دارد. اما اکنون مشاهداتی که توسط آلسیو مکیارلی از دانشگاه بولونیا انجام شده حاکی از آن است که همسایه ما ابر ماژلانی بزرگ هم نوع خوار بوده و در گذشته با کهکشان دیگری ادغام شده است.
مطالعات جدید محققان که در مجله‌ی Nature Astronomy منتشر شده است از نظریه خوشه‌بندی سلسله‌مراتبی (Hierarchical clustering) حمایت می‌کند که طبق آن کهکشان‌ها با بلعیدن کهکشان‌های کوچک‌تر، رشد می‌کنند. نویسندگان این مقاله می‌گویند که اکنون شواهد رصدی به دست آورده‌اند که روند خوشه‌بندی سلسله‌مراتبی در تشکیل نزدیکترین قمر کهکشان راه‌شیری نیز موثر بوده است.
بررسی باقی‌مانده کهکشانی باستانی
این کشف به طور خاص با مشاهده و بررسی خوشه کروی NGC2005 انجام گرفت که یکی از ۶۰ خوشه کروی شناخته شده در ابر ماژلانی بزرگ است. ستاره‌شناسان دریافتند که نسبت فراوانی مواد شیمیایی در این خوشه کروی کمتر از سایر خوشه‌های یافت شده در ابر ماژلانی بزرگ است. براساس این مشاهدات آن‌ها تصمیم گرفتند که شبیه‌سازی‌هایی انجام دهند تا بفهمند چگونه این خوشه کروی به ابر ماژلانی بزرگ راه یافته است. این شبیه‌سازی‌ها نشان داد که به احتمال زیاد ابر ماژلانی بزرگ، کهکشانی اقماری را بلعیده است و خوشه کهکشانی NGC2005 تنها بازمانده‌ی آن کهکشان باستانی است.
به گفته‌ی محققان، NGC2005 نشان دهنده ادغام کهکشانی بزرگ‌تر در ابر ماژلانی بزرگ هم نوع خوار است. تنها موردی که تاکنون به وسیله ترکیبات شیمیایی‌اش شناخته شده است.
محققان افزودند، یافته‌های ما از پیش‌بینی مربوط به فرآیند تشکیل کهکشان‌ها پشتیبانی می‌کند و راه‌هایی جدید برای کاوش تاریخچه کهکشان‌های دیگر به وسیله مواد شیمیایی خوشه‌های کروی آن‌ها فراهم می‌کند.
در تحقیقاتی در سال 1398 نیز مشخص شد که احتمال بلعیده شدن کهکشان راه شیری توسط کهکشان آندرومدا وجود دارد. اما جای نگرانی نیست زیرا این اتفاق تا ۴ میلیارد سال آینده رخ نمی‌دهد. با این حال این یافته‌ها نشان می‌دهد که جهان دائما در حال تکامل است و کهکشان‌ها به طور مداوم یکدیگر را می‌بلعند.
