ستاره شناسان رصدخانه ویژه اخترفیزیک (SAO) روسیه فاصله زمین تا ۱۸ کهکشان کوتوله را با استفاده از تصاویر هابل تعیین کردند.
به گزارش اورانوس و به نقل از ایسنا، ستاره شناسان رصدخانه ویژه اخترفیزیک (SAO) روسیه مشاهدات نورسنجی کهکشان‌های کوتوله را که توسط برنامه بررسی ALFALFA شناسایی شده‌اند، فاصله زمین تا ۱۸ کهکشان کوتوله را تعیین کردند.
نتایج این بررسی به محققان امکان داد تا فاصله دقیق تا این ۱۸ کهکشان کوتوله را تعیین کنند.
کهکشان کوتوله به کهکشانی اطلاق می‌شود که دارای فقط چند میلیارد ستاره باشد. با کهکشان راه شیری مقایسه کنید که ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره دارد. ابر ماژلانی بزرگ نیز ۳۰ میلیارد ستاره دارد و به همین دلیل گاهی به عنوان کهکشان کوتوله طبقه‌بندی می‌شود.
کهکشان راه شیری 14 کهکشان کوتوله شناخته شده دارد که به شکل اقماری دور این کهکشان می‌گردند.
کهکشان کوتوله به کهکشانی می‌گویند که کم‌نور و کم‌جرم است و تعداد ستارگان آن به مراتب کمتر از سایر کهکشان‌ها است و رصد آنها مشکل است. کهکشان به طور کلی سیستم اتصال گرانشی ستاره‌ای است و همچنین متشکل از گاز و غبار میان ستاره‌ای و ماده تاریک است. نظریات حاکی از آن است که گرانش ماده تاریک موجب شکل‌گیری کهکشان‌ها شده است و کهکشان‌های کوتوله آزمایشگاه طبیعی ماده تاریک هستند. به همین علت مطالعه کهکشان‌های کوتوله در مسائلی نظیر چگونگی شکل‌گیری کهکشان‌های بزرگ و اینکه چگونه ماده تاریک با ایجاد اتصال موجب شکل گیری آنها می‌شود، بسیار مؤثر است.
کهکشان‌های کوتوله به ویژه کهکشان‌های مورد بررسی در این مطالعه که حاوی هیدروژن هستند و از کهکشان‌های همسایه خود بسیار فاصله دارند، اهداف جالبی برای رصد هستند. با توجه به اینکه تکامل در چنین کوتوله‌هایی بدون تأثیر خارجی اتفاق می‌افتد، می‌توانند در بهبود درک ما از روند تشکیل ستارگان در کهکشان‌ها بسیار مهم باشند.
محققان با استفاده از مشاهدات رادیویی در مجاورت گروه‌های کهکشانی، کوتوله‌های جدیدی را پیدا می‌کنند. با این حال، برای درک بیشتر ماهیت آنها، اندازه‌گیری دقیق فاصله با آنها لازم است. یکی از روش‌های به دست آوردن این فواصل به نام TRGB شناخته می‌شود و مبتنی بر اندازه‌گیری موقعیت راس ستاره‌های شاخه غول قرمز است.
اولگا گالازوتدینوا و نیکولای تیخونوف ستاره شناسان SAO از روش TRGB برای تعیین دقیق فاصله ما تا این ۱۸ کهکشان کوتوله استفاده کردند. این کوتوله‌ها با برنامه بررسی ALFALFA شناسایی شدند که تصاویر آنها توسط تلسکوپ فضایی هابل به دست آمده بود.
اخترشناسان می‌گویند: بر اساس تصاویر هابل برای این ۱۸ کهکشان کوتوله، نمودارهای اندازه رنگ (CM) را ساختیم که در آن هر دو ستاره جوان (ابر غول‌های آبی و قرمز) و خوشه ستاره‌ای قدیمی (غول های قرمز) دیده می‌شوند. ما برای هر کهکشان، موقعیت راس شاخه غول قرمز (پرش TRGB) شخص رنگ RGB را تعیین کردیم. این کار به ما اجازه می دهد تا فاصله خود تا کهکشان‌ها و فلزینگی غول‌های قرمز را در این کهکشان‌ها بر اساس معادلات تعیین کنیم.
طبق این مطالعه، کهکشان‌های کوتوله در فاصله ۱۶.۶ تا ۳۹.۱ میلیون سال نوری از زمین قرار دارند.
نزدیکترین کوتوله به سیاره ما در این مجموعه، کهکشان AGC 238890 است، در حالی که دورترین آنها کهکشانAGC 747826 است. ستاره‌شناسان تأکید کردند که اندازه‌گیری آنها دقیق است.
کهکشان‌های کوتوله باقیمانده حداقل ۲۰ میلیون سال نوری با ما فاصله دارند و ۱۱ مورد از آنها بیش از ۲۷.۵ میلیون سال نوری از ما فاصله دارند. همچنین مشخص شد که دو نمونه از این کهکشان‌ها یعنیAGC 198507 و AGC 739005 کهکشان‌های جفتی یا دوتایی هستند.
شش کوتوله از ۱۸ مورد نیز به عنوان کهکشان‌های با فلزینگی کم طبقه‌بندی شده‌اند. به نظر می‌رسد کهکشان کوتولهAGC 198691 کم فلزترین کهکشان است.
این مطالعه در مجله arXiv منتشر شده است.
