برآورد می‌شود سیاره ۹ منظومه شمسی که سیاره‌ای تایید نشده است، پیش از ۴.۶ میلیارد سال قبل توسط منظومه شمسی جذب شده است و شاید این جرم فضایی سیاه چاله باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای (اصلاح و ویرایش از اورانوس)، اکنون اخترشناسان دانشگاه هاروارد این احتمال را مطرح کرده‌اند که شواهد مداری سیاره ۹ می‌تواند نتیجه سیاه چاله نخستین (Primordial black hole) باشد.
سیاه چاله‌های نخستین نوعی سیاه‌چاله فرضی هستند که اندکی پس از بیگ‌بنگ شکل گرفته‌اند. در جهان اولیه، چگالی زیاد و شرایط ناهمگن می‌توانسته مناطقی به اندازه کافی متراکم را به سمت فروپاشی گرانشی سوق داده و باعث ایجاد سیاه چاله‌ها شود.
محققان دانشگاه هاروارد در مقاله‌ای که در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است، نوشته‌اند که وجود خوشه‌هایی از اجرام در لبه‌های منظومه شمسی نشان می‌دهد که آنجا جرمی از نوع ابرزمین سنگینی در ورای مدار پلوتو می‌تواند وجود داشته باشد.
این محققان می‌گویند تلسکوپ نقشه‌برداری میدان باز که هم اکنون با نام تلسکوپ بزرگ بررسی سینوپتیک (LSST) در شیلی در حال ساخت است، ممکن است اجازه دهد این فرضیه را تأیید کنیم و ببینیم که آیا سیاره ۹ به جای سیاره‌ای معمولی، سیاه چاله‌ای نخستین است یا نه.
امیر سراج دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هاروارد که همکار این مطالعه بوده است، در بیانیه مطبوعاتی این مطالعه گفت: سیاره ۹ می‌تواند سیاه چاله‌ای به اندازه گریپ فروت با جرم پنج تا ۱۰ برابر زمین باشد.
درک ماده تاریک
اگر این سیاه چاله نخستین (PBH) واقعا وجود داشته باشد، ممکن است به دانشمندان کمک کند تا رمز و راز ماده تاریک جهان را دریابند و به تدوین و فرمول‌های فیزیکی جدیدی به منظور به حساب آوردن آنها نیاز است.
به گفته دانشمندان نویسنده این مقاله، اگر سیاره ۹ سیاه چاله باشد، آنگاه دنباله‌دارهایی که از ابر اورت در لبه منظومه شمسی ما عبور می‌کنند، هنگام برخورد با این جرم فضایی باید به وضوح شعله ور شوند.
ابر اورت (Oort cloud) براساس نظریه یان اورت اخترشناس هلندی، نام مکانی است که خیلی از دنباله‌دارها از آن سرچشمه می‌گیرند و برابر این تئوری علمی در فاصله ۵۰ هزار واحد نجومی یعنی تقریباً یک سال نوری از خورشید قرار دارد. به عبارت دیگر، فاصله تا این ابر یک‌چهارم فاصله تا نزدیکترین ستاره، یعنی پروکسیما قنطورس است.
یان هندریک اورت در سال ۱۳۲۹ اعلام کرد به این دلیل که دنباله‌دارها از همه سو به طرف زمین می‌آیند، پس بایستی از مکانی که دورتادور منظومه شمسی را فراگرفته است، سرچشمه گرفته باشند. نظریه اورت مورد پذیرش گروه زیادی از ستاره‌شناسان قرار گرفت و پس از آن، این مکان ابر اورت نام‌گذاری شد.
محققان دانشگاه هاروارد می‌گویند برای دنباله‌دارهایی که به اندازه کافی بزرگ هستند، شعله حاصل از تقابل با سیاره ۹ باید توسط تلسکوپ نوری ۸.۴ متری LSST قابل شناسایی باشد.
اوی لئوب عضو دپارتمان دانشگاه هاروارد گفت: اگر سیاره ۹ سیاه چاله است، این بدان معناست که پنجاه کوادریلیون سیاه چاله شبیه به آن تنها در کهکشان راه شیری وجود دارند.
