اگر در رصد تازه‌کارید و عاشق ماه هستید، هیچ راهی بهتر از کشیدن عوارض ماه برای آشنایی بیشتر با آنها نیست. اسکیس زدن به شما کمک بزرگی می‌کند و ما در این متن به شما می‌گوییم تا چگونه از ماه اسکیس بزنید. تمام آنچه که نیاز دارید آسمانی صاف، یک تخته یا مقوا، کاغذ و مداد (یک مداد 2B نرم و یک 2H سخت) پیشنهاد می‌شود.
قبل از شروع خوب به ماه نگاه کنید، به مناطق تاریک (دریاها) و نواحی روشن (ارتفاعات). به خط روشمرز یا ترمیناتور (خطی که ناحیه تاریک و روشن ماه را از هم جدا می‌کند) دقت کنید. آنگاه متوجه خواهید شد که مهمترین قسمت در اسکیس زدن ماه همین ناحیه هست. برای هربار اسکیس زدن تاریخ، ساعت به وقت محلی، لوازم استفاده شده و فاز ماه را یادداشت کنید. از اطلس ماه برای نشان کردن دهانه و دریاها کمک بگیرید، به زودی متوجه خواهید شد که مکان و نام آنها را فرا گرفته‌اید. نگران طرحتان نباشید ، لزومی ندارد طرحی فوق العاده و بدون عیب بزنید، مهم این است که چیزهای جدیدی یاد بگیرید و از آن لذت ببرید.
برای شروع دایره‌ای 50 میلی متری (5 سانتی‌متر) نیاز دارید یا هر وسیله‌ایی که با آن بتوان دایره‌ای نزدیک این اندازه رسم کرد. همیشه ماه را دایره‌ای کامل رسم کنید حتی اگر فاز ماه طوری باشد که تنها قسمتی از آن روشن باشد.
طراحی با چشم غیرمسلح
طراحی با چشم غیرمسلح چیزهای زیادی از ماه را به شما نشان می‌دهد. زمانی که خط روشمرز که از شمال تا جنوب ماه کشیده شده با شروع ماه نو به شکل منحنی است، کم کم به خطی مستقیم در تربیع اول تبدیل می‌شود. بعد دوباره منحنی می‌شود و به سمت ماه کامل پیش می‌رود تا جاییکه به لبه ماه می‌رسد.
در این زمان طرف دور ماه تاریک و سمت نزدیک آن غرق در نور خورشید می‌شود. اگر چند روز قبل و یا بعد از ماه نو (محاق) به ماه نگاه کنید، پدیده زیبای زمین‌تاب را مشاهده خواهید کرد، جاییکه نور خورشید از سطح زمین به بخش تاریک ماه منعکس می شود.
برای شبیه‌سازی زمین‌تاب می‌توانید از این ترفند استفاده کنید: پس از کشیدن سایه با مداد، بعضی جاها را با پاک کن به آرامی پاک کنید.
رصد با چشم مسلح
با دوربین دوچشمی جزئیات به صورت چشمگیری برای اسکیس ماه افزایش پیدا می‌کنند. می‌توانید خطوط اطراف دهانه‌های برخوردی را که توسط برخوردهای انفجاری تشکیل شده‌اند را ببینید. برای نشان دادن این خطوط حرکات کوتاه و سریعی با پاک کن روی سطح مدادی بزنید. دهانه های برخوردی و سایر عوارض زمانیکه در درازای روشمرز قرار می‌گیرند بسیار جذابترند.
حالا نوبت به آن رسیده که با ایجاد کنتراست به نواحی سایه عمق بیشتری دهیم، برای اینکار شما نیاز به سه‌پایه دارید که دوربین روی آن ثابت بماند تا بتوانید تضاد چشمگیر بین نقاط تاریک و روشن را ایجاد کنید. دوربین 50×10 برای مبتدیان ایده‌آال است. هر چقدر که دوربین‌تان جزئیات بیشتری را نشان دهد می‌توانید اندازه دایره را بزرگتر و به 120 میلی‌متر برسانید، می‌توانید از سی‌دی برای کشیدن این دایره استفاده کنید.
شاید دوست داشته باشید که بجای مداد از پاستل استفاده کنید، اگر قصد استفاده از پاستل را دارید از برگه سیاه استفاده کنید. پاستل سیاه و سفید طیف وسیعی از خاکستری به شما می‌دهد. از این خاکستری‌ها برای نشان دادن عمق می‌توانید استفاده کنید بخصوص برای دهانه‌ها و کوه‌ها. ابتدا عوارض بزرگ را بکشید و بعد دهانه‌ها را در نواحی مختلف بکشید.
اگر تلسکوپ دارید و می‌خواهید از آن برای اسکیس زدن استفاده کنید خواهید دید که جزئیات به شکل چشمگیری افزایش خواهد یافت بنابراین نیاز دارید که دایره بزرگتری بکشید. بشقاب یا پیش‌دستی دایره خوبی برای این هدف را به شما می‌دهد.
البته این را هم فراموش نکنید که تلسکوپ امکان زوم نیز به شما می‌دهد. با تغییر فاز ماه عوارض شکل متفاوتی به خود می‌گیرند مثلا عارضه افلاطون (Plato) دهانه‌ای در دریای باران‌ها (Mare Imbrium) با تلالو نور خورشید سایه‌هایی ایجاد می‌کند که شبیه شعله‌های آتش می‌ماند. و یا کوه‌هایی مثل پیکو (Mons Pico) به شکل نقطه‌ای نورانی مقابل سطح خاکستری ماه ظاهر می‌شود.
با مرور زمان مجموعه‌ای از نقاشی‌های ماه خواهید ساخت که این اطلاعاتی که بعنوان منجم کسب می‌کنید برای همیشه ماندگار خواهد بود.
راهنمای قدم به قدم
قدم اول
همیشه سعی کنید بیشتر هدف زمانی خود را در زمان طلوع ماه بگذارید، با کنته سفید و به کمک بشقاب یا سی دی لبه دایره را بکشید.
قدم دوم
به سطح ماه توجه کنید از پاستلی طوسی برای اضافه کردن اشکال تقریبی دریاها و پاستل سفید برای ارتفاعات استفاده کنید. جای حداقل سه دهانه را با سفید نشانه‌گذاری کنید.
قدم سوم
از پاستل سیاه برای کشیدن اشکال در سراسر روشمرز استفاده کنید. گوشه پاستل مناسب این کار است. وقتی لبه بیرونی کم‌کم به تاریکی وصل می‌شود، از کنته سفید برای گوشه دادن اشکال کمک بگیرید.
قدم چهارم
تعادل بین نواحی روشمرز، دهانه‌ها و دریاها را حین نقاشی حفظ کنید. هر عارضه جدیدی که اضافه می‌کنید جای آن را نسبت به سه عارضه اصلی که در قدم دوم گفته بودیم بکشید و کم‌کم تمام عوارض را به همین نسبت جلو ببرید.
قدم پنجم
از انگشتان برای پخش کردن پاستل برای دریاها استفاده کنید. سپس دهانه‌های بزرگ اصلی مثل کوپرنیک (Copernicus) را با طوسی کمرنگ بکشید و از کنته سفید برای نشان دادن نوک کوه‌ها و کنته سیاه برای لبه دهانه‌ها استفاده کنید.
قدم ششم
برای اتمام کار اسکیستان از کناره پاستل سیاه برای لبه کناری دایره استفاده کنید و سپس کل صفحه را سیاه کنید. بهتر است قبل از اینکه شروع به تصحیح اشتباهات کنید یک عکس از کارتان بگیرید این کار مانع از آن می‌شود تا جزییات خوبی را که کشیده بودید به اشتباه پاک کنید.
برخی اصطلاحات بکار برده شده
اسکیس زدن : پیش‌طرح یا اسکیس اولین طرح یا طرح هنری خیلی سریع که ویژگی‌های اصلی یک اثر را نشان می‌دهد.
کنته: وسیله نقاشی است که برعکس مداد زغالی رنگ و سختی مختلفی در بازار موجود دارد و اثر آن روی کاغذ شبیه پاستل گچی هست.
دریاها: سطح ماه پر است از لکه‌های تاریکی که دریاها نام دارند و وقتی سطح ماه روشن است می‌توانید تعدادی از آنها را ببینید
کوپرنیک: یکی از عوارض معروف ماه که پیدا کردن آن بسیار راحت است و با چشم غیرمسلح نیز دیده می‌شود.
