صورت فلکی هندی (Indus) در نیمکره جنوبی آسمان قرار دارد. این صورت فلکی هیچ ستاره درخشانی ندارد. منظور از اسم هندی که برای این صورت فلکی انتخاب شده افراد بومی آسیا یا آمریکا در زمان ایجاد صورت فلکی است.
این صورت فلکی توسط ستاره‌شناس هلندی، پترس پلانسیوس (Petrus Plancius) در قرن شانزدهم میلادی ایجاد شد و برای اولین بار در سال ۱۶۰۳ میلادی (۹۸۲ هجری شمسی، عصر شاه عباس صفوی) در اطلس ستاره‌ای جان بایر (Johann Bayer) به نام اورانومتریا (Uranometria) ترسیم شد.
پلانسیوس این صورت فلکی را به صورت مرد برهنه‌ای که تیرهایی را در هر دوست نگه داشته ترسیم کرد. این صورت فلکی نسبتا کم نور است و درخشان‌ترین ستاره آن از قدر ۳ است. هندی حاوی چند کهکشان چشمگیر شامل NGC7049، NGC7064، NGC7083، NGC7090 و IC5152 است.
اطلاعات، مکان و نقشه
صورت فلکی هندی از نظر اندازه با ۲۹۴ درجه مربع، ۴۹مین صورت فلکی آسمان است. این صورت فلکی در ربع چهارم نیمکره جنوبی (SQ4) قرار دارد و مابین عرض‌های جغرافیایی ۱۵+ و ۹۰- درجه قابل مشاهده است. صورتهای فلکی درنا، میکروسکوپ، هشتک، طاووس، قوس، تلسکوپ و توکان همسایه هندی هستند.
هندی به خانواده صورتهای فلکی جان بایر متعلق است که شامل مرغ بهشتی، حربا، ماهی زرین، درنا، مار آبی، مگس، طاووس، ققنوس، طوغان (توکان) و ماهی پرنده هستند.
در صورت فلکی هندی دو ستاره شناخته شده وجود دارد که سیاره دارند و هیچ جرم مسیه‌ای هم ندارد. درخشان‌ترین ستاره این صورت فلکی، پارسی (The Persian) یا آلفا-هندی (Alpha Indi) نام دارد و از قدر ۳.۱۱ می‌درخشد. هیچ بارش شهابی به این صورت فلکی منصوب نیست.
هیچکدام از ستاره‌های صورت فلکی هندی نام رسمی ندارند.
نقشه صورت فلکی هندی
داستان
هیچ اسطوره‌ای به این صورت فلکی منصوب نیست. هندی را معمولا به شکل فردی ترسیم می‌کنند که تیر یا نیزه‌هایی را برای شکار به دست دارد. ترسیم‌های اولیه‌ی این صورت فلکی از جمله اورانومتریای بایر آن را بر اساس اولین سفر دریانوردان هلندی به هند شرقی، به صورت فرد بومی ماداگاسکار نشان می‌دهند.
هرچند مشخص نیست که آیا صورت فلکی نشان دهنده فرد بومی هند شرقی، یا ماداگاسکار، یا آریقای جنوبی است زیرا کاشفان با افراد بومی مختلفی در سفر خود مواجه شدند.
- گردونه آسمان بسازید، وسیله‌ای برای یافتن صورتهای فلکی
- صورتهای فلکی آسمان بهار
- صورتهای فلکی آسمان تابستان
ستاره‌های شاخص
پارسی یا آلفا-هندی
آلفا-هندی ستاره‌ای از رده طیفی K0 III-IV است که از رشته اصلی خارج شده و وارد مرحله تحول غول شده است. قدر ظاهری این ستاره ۳.۱۱ است و حدود ۹۸.۳ سال نوری از منظومه شمسی فاصله دارد. این ستاره را گاهی پارسی می‌نامند و چند همدم کوتوله سرخ از قدر ۱۲ و ۱۳ دارد.
جرم آلفا-هندی دو برابر و شعاع آن ۱۲ برابر خورشید است. تخمین زده می‌شود که سن آن حدود یک میلیارد سال باشد.
بتا-هندی
این ستاره غولی درخشان از رده طیفی K1 II است. قدر ظاهری آن ۳.۶۵۸ و فاصله آن از منظومه شمسی حدود ۶۰۰ سال نوری است. این ستاره همدمی بصری از قدر ۱۲.۵ دارد.
اپسیلون-هندی
این ستاره، کوتوله‌ای رشته اصلی با رده طیفی K5 V است. این ستاره فقط ۱۱.۸۳ سال نوری از ما فاصله دارد. دو همدم این ستاره کوتوله‌هایی قهوه‌ای با رده طیفی T1V و T6V هستند که در سال ۱۳۸۲ کشف شده‌اند.
در ترسیم‌های این صورت فلکی، ستاره اپسیلون-هندی اغلب یکی از تیرهایی که در دست چپ هندی قرار دارد را نشان می‌دهد.
این ستاره سومین سرعت حرکت خاص در میان ستاره‌های قابل مشاهده با چشم غیرمسلح و نهمین رتبه را در میان کل ستارگان آسمان دارد. حدود سال ۲۰۲۰ شمسی این ستاره به صورت فلکی توکان وارد خواهد شد.
تتا-هندی
این ستاره دوتایی است و حدود ۹۱ سال نوری از ما فاصله دارد. قدر همدم‌ها ۵ و ۷ است و به راحتی توسط تلسکوپی کوچک تفکیک می‌شوند.
رو-هندی
این زیرغول زرد رنگ با رده طیفی G2.5IV از قدر ۶.۰۶۴ می‌درخشد. ستاره ۸۶.۴۳ سال نوری از خورشید فاصله دارد. سن این ستاره را حدود ۱۳ میلیارد سال تخمین می‌زنند. به زودی عمر این ستاره به صورت صحابی سیاره‌ای پایان خواهد یافت. در سال ۱۳۸۱ سیاره‌ای به دور این ستاره کشف شده است.
تی-هندی
تی-هندی ستاره متغیری نیمه‌منظم است.این غول سرخ دوره تناوب ۱۱ ماهه دارد و حدود ۱۹۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد.قدر ظاهری این ستاره از ۷ تا ۵ متغیر است.
اجرام اعماق آسمان
NGC 7049
این کهکشان حدود ۱۰۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و عرض آن حدود ۱۵۰ هزار سال نوری است.
NGC 7049
این کهکشان حلقه غباری چشمگیر و خوشه‌های ستاره‌ای کروی نسبتا کمی دارد. مشخصه‌های هر دو نوع کهکشان مارپیچی و بیضوی در این کهکشان مشاهده می‌شود. ظاهر غیر منتظره این کهکشان به نظر ناشی از چند برخورد اخیرش با کهکشان‌های دیگر باشد.
ستاره‌ای که در بالای کهکشان مشاهده می‌شود واقعا متعلق به کهکشان خودمان، راه شیری است.
IC 5152
این جرم کهکشانی نامنظم است. ستاره‌شناس آمریکایی دلیزل استوارت (DeLisle Stewart) آن را برای اولین بار در سال ۱۲۸۷ شمسی کشف کرد. مشخص نیست که آیا یکی از اعضای دورافتاده گروه محلی کهکشان‌ها باشد یا خیر. تفکیک ستاره‌های این کهکشان بسیار ساده است اما ستاره بسیار درخشانی که در پیش‌زمینه قرار گرفته رصدهای ژرف را مشکل می‌کند.
NGC 7090
این جرم کهکشانی مارپیچی است که قدر ظاهری ۱۰.۵۱ دارد و حدود ۳۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. ستاره شناس انگلیسی جان هرشل (John Herschel) آن را در ۱۲ مهر ماه ۱۲۱۳ شمسی (مقارن با آخرین روزهای سلطنت فتحعلی شاه قاجار) کشف کرد.
تصویر کهکشان NGC7090 از دید تلسکوپ هابل. هرچند ما از زمین این کهکشان را از لبه می‌بینیم و نمی‌توانیم بازوهای آن را مشاهده کنیم کنیم که پر از ستاره‌های داغ و جوان است، اما می‌توانیم قرص و برآمدگی مرکزی آن را ببینیم که ستاره‌های پیر و خنکی در منطقه مرکزی گرد هم آمده‌اند.
NGC 7083
این جرم کهکشان مارپیچی میله‌ای با قدر ۱۲ است. این کهکشان را شمایل رسمی کهکشان مارپیچی تلقی می‌کنند. ابر نواختر SN2009hm در سال ۱۳۸۸ در این کهکشان رصد شد.
NGC 7041
این جرم کهکشانی بیضوی است که توسط جان هرشل در ۱۶ تیر ۱۲۱۳ کشف شد و قدر ظاهری آن ۱۱.۱ است.
NGC 7064
این جرم کهکشان مارپیچی میله‌ای است که در ۱۷ تیر ۱۲۱۳ توسط جان هرشل کشف شد و قدر ظاهری آن ۱۲.۲ است.
NGC 7029
این جرم کهکشان مارپیچی بیضوی درخشانی از قدر ۱۱.۷ است و ۳۶.۳ مگا پارسک (۱۱۸.۴ میلیون سال نوری) از ما فاصله دارد. این کهکشان نیز توسط جان هرشل در سال ۱۲۱۳ شمسی کشف شد.
NGC 7140
این جرم نیز کهکشانی مارپیچی است که در مهر ماه ۱۲۱۳ شمسی توسط جان هرشل در دماغه امید نیک کشف شد. قدر ظاهری این کهکشان ۱۱.۷ است و از ما ۳۷.۴ مگاپارسک (۱۲۲ میلیون سال نوری) فاصله دارد.
